Beatrix van Vlaanderen

Beatrix van Vlaanderen, ook bekend als Beatrix van Dampierre, werd geboren als dochter van Gwijde van Dampierre, graaf van Vlaanderen, en Machteld van Bethune en Dendermonde. In 1269 trouwde de 15-jarige Beatrix met de 14-jarige Floris V.

Al in 1256 sloot Vlaanderen vrede met Holland na een eeuwenoude ruzie over het bezit van een gedeelte van Zeeland. Met het huwelijk tussen Beatrix en Floris dat dertien jaar later werd gesloten, probeerden de graafschappen van Vlaanderen en Holland dit verdrag te versterken.

Toch brak in 1290 de oorlog weer uit toen Floris V ten strijde trok tegen zijn schoonvader. Gravin Beatrix koos de kant van haar man in de strijd tegen Vlaanderen, die tot 1295 duurde.

Beatrix en Floris kregen negen kinderen, van wie maar één zoon en één dochter (Jan en Margaretha) volwassen werden. Voor zijn kinderen regelde Floris huwelijken met de Engelse koningskinderen om zo de band met Engeland te verstevigen. Tijdens het verblijf van graaf Floris V in Engeland verving Beatrix haar man en bestuurde zij het graafschap Holland. In 1281 bepaalde Floris dat Beatrix voogd zou worden over hun kinderen als hij zou komen te overlijden.

Beatrix overleed in 1296 in het grafelijk verblijf in Den Haag. Zij werd begraven in het klooster van Rijnsburg.