Johanna van Valois

Johanna van Valois was de dochter van graaf Charles van Valois (1270-1325), de broer van de Franse koning, en zijn eerste vrouw Margaretha van Anjou (1273-1299).

Zij trouwde in 1305 met Willem III, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen.

Het echtpaar kreeg twaalf kinderen, die net als hun vader hun opvoeding kriegen aan het Henegouwse hof in Valenciennes (een stad in het huidige Noord-Frankrijk). Johanna van Valois woonde tijdens haar huwelijk vooral in Henegouwen.

Hun dochters trouwde met machtige Europeanen. Dochter Margaretha trouwde met Lodewijk de Beier, de hertog van Beieren, die in 1328 zelfs keizer van het Duitse rijk werd. In 1328 trouwde dochter Philippa met de Engelse koning Edward III.

Na het overlijden van haar man werd Johanna van Valois een non in het klooster van Fontenelles in Henegouwen (thans in Noord-Frankrijk). Hier werd zij na haar dood in 1353 begraven.

Omstreeks 1980 is het graf van Johanna van Valois tijdens archeologische opgravingen opnieuw ontdekt. Zij is op 7 september 2001 herbegraven in de kerk van de Noord-Franse stad Maing.