Margaretha van Bourgondië

Margaretha van Bourgondië was een dochter van Filips de Stoute (1342-1404), hertog van Bourgondië en Margaretha van Male (1350-1405), gravin van Vlaanderen.

Beroemd is haar huwelijk, het zogenaamde 'Dubbelhuwelijk van Kamerijk' in 1385. Zij trouwde op elfjarige leeftijd met de zoon van Albrecht van Beieren, Willem, de toekomstige graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen. Haar broer Jan van Bourgondië trouwde op dezelfde dag met de zus van Willem, Margaretha van Beieren.

Margaretha van Bourgondië en Willem kregen in 1401 één dochter: Jacoba van Beieren. In 1404 overleed Albrecht van Beieren en werden Willem en Margaretha graaf en gravin van Holland, Zeeland en Henegouwen.

Op 31 mei 1417 werd Margaretha weduwe. De grafelijke macht ging over op haar zestienjarige dochter Jacoba. Margaretha oefende als gravin-moeder veel invloed op haar dochter uit. In het begin kreeg ze steun van haar broer Jan, hertog van Bourgondië. Maar haar zwager Jan van Beieren viel het graafschap Holland binnen en boekte hier successen. Broer Jan trok zijn steun in en Jacoba en haar moeder moesten uiteindelijk het bestuur over Holland en Zeeland overlaten aan Jan van Beieren.

Margaretha gaf de strijd niet op. Zij stond haar dochter bij in de oorlogen die zij moest voeren. In 1427 beloofde zij Philips van Bourgondië de strijd stop te zetten. In 1428 keerde Margaretha opnieuw terug naar Henegouwen.

De gravin stierf op 8 maart 1441 op de leeftijd van 67 jaar en werd in de Margaretha-kapel van de kerk van Le Quesnoy in Henegouwen begraven.