Margaretha van Holland

Margaretha van Holland, of Margaretha van Beieren, was een dochter van Willem III, graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen en gravin Johanna van Valois. Zij kreeg haar opvoeding aan het Henegouwse hof in Valenciennes. De stad Valenciennes ligt tegenwoordig in Noord-Frankrijk.

Margaretha trouwde op 26 februari 1324 in de Duitse stad Keulen met Lodewijk IV (1282-1347), hertog van Beieren. Margaretha was toen ongeveer dertien jaar oud. (In de middeleeuwen was je volwassen als je twaalf jaar oud was.) Hertog Lodewijk was wel een heel stuk ouder dan Margaretha. Hij was in 1324 al ongeveer veertig jaar oud! De jonge keizerin en de keizer kregen zeker vijf dochters en vijf zonen. De eerste dochter werd in 1325 geboren toen Margaretha ongeveer veertien jaar oud was.

In 1328 kroonde de paus in Rome Lodewijk IV en Margaretha tot keizer en keizerin van het Duitse Rijk.

In 1345 sneuvelde graaf Willem IV, de broer van Margaretha. Willem IV was graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen. Hij had geen kinderen. Keizer Lodewijk besloot daarom zijn vrouw Margaretha als opvolger te benoemen in de graafschappen Holland, Zeeland en Henegouwen. Maar zij kreeg ruzie met haar zussen. Die willden ook wel gravin zijn in deze graafschappen. Ook schreven sommige middeleeuwers dat een vrouw geen gravin in Holland kan zijn.

Om de inwoners van de steden in Holland aan haar kant te krijgen, gaf zij ze allerlei voorrechten. Maar ze bleef problemen houden.

Al snel riep keizer Lodewijk IV zijn vrouw terug naar het hof in Beieren. Margaretha droeg het bestuur over de graafschappen Holland, Zeeland en Henegouwen over aan haar jongste zoon, de dertienjarige graaf Willem V.
Met haar zoon kreeg ze tussen 1350 en 1354 grote ruzie over de macht in deze gebieden. De ruzie tussen moeder en zoon was het begin van een langdurige oorlog. De Engelse koning Edward III (de man van Margaretha’s zus Philippa en oom van graaf Willem V) schoot in 1354 te hulp om een einde aan de ruzie te maken.

Margaretha stierf op 23 juni 1356 op het kasteel van Le Quesnoy in Henegouwen. Zij is daarna begraven in het klooster van de Minderbroeders te Valenciennes.