Charlotte de Bourbon

Charlotte de Bourbon was de vijfde dochter van van Lodewijk III van Bourbon-Vendôme, hertog van Montpensier en Jacqueline de Longwy, gravin van Bar-sur-Seine. De hertog kreeg in totaal zes dochters. Maar omdat hij geen zin had om voor al zijn dochters een bruidschat te betalen besloot hij dat een aantal van hen non moesten worden. Charlotte werd toen zij nog heel klein was naar het klooster van haar tante in Jouarre gebracht. Toen zij twaalf was werd zij non en op haar achttiende werd ze gekozen als abdis van het klooster.

In 1572 vluchtte Charlotte uit het klooster en zocht bescherming in Heidelberg bij de calvinistische Frederik III van de Palts. Haar vader was hier woedend over en wilde haar nooit meer zien.

In Heidelberg ontmoette zij Willem van Oranje. Op 12 juni 1575 touwden zij in Brielle. In de zeven jaren van hun huwelijk kregen zij zes dochters.
Na een mislukte aanslag op Willems leven in 1582 verzorgde Charlotte haar man aan zijn ziekbed. Hierdoor raakte zij zelf erg verzwakt. Ze overleed in datzelfde jaar aan een longontsteking.