Maria Stuart I

Maria Stuart was de oudste dochter van koning Karel I van Engeland en Henriëtte Maria van Frankrijk. Zij trouwde in 1641, op negen-jarige leeftijd met Willem, de zoon en de erfgenaam van Frederik Hendrik, de Prins van Oranje-Nassau en stadhouder van de Verenigde Provincies. Frederik Hendrik hoopte met een koninklijk huwelijk voor zijn zoon zijn eigen status te vergroten. In 1642 maakte Maria de oversteek naar Holland met haar moeder en in 1644 begon ze haar rol in het openbare leven te spelen als schoondochter van de stadhouder.

Maria Stuart was niet gelukkig in de Republiek, ze sprak geen Nederlands en wilde dat ook niet leren. Acht dagen na de dood van haar man in 1650 kreeg zij haar enige kind Willem III. Ze had voortdurend ruzie met haar schoonmoeder Amalia van Solms over de opvoeding van Willem.

In 1660 vertrok ze naar Engeland om de kroning van haar broer Karel II bij te wonen. Kort daarna kreeg ze de pokken en op 24 december overleed zij. Ze werd begraven in Westminster Abbey.