Begraven in de kerk

Vanaf 1830 was het verboden - bij Koninklijk Besluit - om mensen in de kerk te begraven. Eeuwenlang werden de armere mensen op het kerkhof rond de kerk begraven. De rijke mensen vonden vaak een laatste rustplaats in de kerk. Dit was weliswaar duurder, maar zij konden dat betalen en lagen zo dicht bij het altaar.

Deze gewoonte had wel minder leuke gevolgen voor de kerkgangers. De graven in de kerk waren nooit echt luchtdicht afgesloten en zo kwam de stank van de rottende lijken door de vloer de kerk binnen. En die stank was nou juist afkomstig van rijke mensen! Vandaar de uitdrukking "rijke stinkerds". Dit was natuurlijk geen gezonde situatie. Daarom werd uiteindelijk het begraven in de kerk verboden. De kerken liepen hierdoor wel inkomsten mis.