Een museum voor het boek

Langs de Prinsessegracht werden na 1705 grote woonhuizen gebouwd (huisnummers 19 tot en met 33). Je moest behoorlijk rijk zijn om daar te kunnen wonen.

Meestal woonden er dus mensen van adel of hoge ambtenaren. Zo woonde in de eerste helft van de 19de eeuw op het adres Prinsessegracht 30 W.H.J. baron van Westreenen van Tiellandt. Deze baron had in zijn leven veel dingen verzameld. Zo bezat hij heel veel kostbare zeer oude boeken. Een belangrijk deel was afkomstig van de boekenverzamelende familie Meerman. Daarnaast bezat hij oude munten, oudheden uit Egypte en andere landen, prenten en schilderijen. In zijn testament bepaalde hij dat heel zijn collectie ter beschikking zou komen van de Staat der Nederlanden. Voorwaarde was dat hiervoor een museum zou komen waarop zijn naam zou staan.

Na zijn dood in 1848 ging men hard aan de slag om dit te realiseren. Het woonhuis van de baron werd er deels voor verbouwd. Het pand kreeg een hele nieuwe, classicistischeVolgens een bouwstijl met symmetrische indeling, geïnspireerd op Romeinse en Griekse tempels. gevel met het vergulde opschrift Museum Meermanno-Westreenianum. Achter deze gevel is echter nog voor een belangrijk deel het oude 18de-eeuwse interieur behouden gebleven. Op 7 oktober 1852 kon het museum voor het boek voor het publiek worden opengesteld.