Statige huizen rond het Oranjeplein

In 1862 gaf de gemeenteraad toestemming om de polder tussen Zuidwal en Hoefkade te bebouwen met woningen. De aanleg van nieuwe wijken was hard nodig omdat Den Haag in bevolkingsaantal enorm groeide.
Enige rijtjes arbeiderswoningen werden snel uit de grond gestampt. Maar de gemeente wilde ook dat er woningen voor de gegoede burgerij kwamen. Zo werd het Oranjeplein met grote huizen rond een parkje aangelegd.

Maar veel belangstelling van rijke burgers om hier te wonen was er niet. De rijken woonden liever niet in de polder (“op het veen”) maar kozen voor het wonen op de strandwallen (“op het zand”). Bovendien was voor hen een minpunt van de wijk dat het dichtbij vervuilende en lawaaiïge fabrieken stond. De statige huizen langs het Oranjeplein bleven dan ook een uitzondering. In de rest van de wijk, die bekend zou worden als de Schilderswijk, zouden dan ook vanaf 1875 arbeiderswoningen worden gebouwd. De Schilderswijk zou uitgroeien tot een van de grootste arbeiderswijken in Nederland.