Hongerwinter

Tot september 1944 konden de Hagenaars genoeg te eten krijgen. Hun maaltijden waren wel erg eentonig (altijd maar kool of worteltjes en aardappelen, weinig of geen vlees en eieren, en ook weinig vet om in te bakken) maar nog nooit was de Haagse bevolking zo gezond. Mensen met overgewicht zag je bijna niet!

Maar vanaf september veranderde dit. Toen ging het personeel van de spoorwegen in staking om de geallieerdenTijdens de Tweede Wereldoorlog de landen die tegen Duitsland, Italië en Japan vochten. De belangrijkste waren de Verenigde Staten, Rusland, Engeland en Canada. te helpen bij de Slag om Arnhem. De slag werd verloren, maar de Spoorwegstaking ging door. Het gevolg was dat er geen voedsel meer per trein vervoerd kon worden. De Duitsers lieten uit wraak ook geen treinen met eten meer naar Holland rijden. Vooral in het westen van ons land gaf dat al gauw problemen.

De Hagenaars trokken vaak het Westland in om aan groente en fruit te komen. Maar daar viel al gauw ook niet veel meer te halen. Als voedsel gebruikten de mensen zelfs geraspte suikerbieten die ze tot prut kookten, of zelfs bloembollen. Voor wie echt niks meer had of te weinig om van te leven waren er overal in de stad gaarkeukens. Maar liefst 200.000 Hagenaars haalden er in de laatste maanden van de oorlog hun dagelijkse portie soep of stamppot. Uiteindelijk stierven ruim 2100 Hagenaars van de honger in de periode januari tot september 1945.