Operatie Manna

Aan het einde van de Hongerwinter in januari 1945 waren zoveel mensen ernstig ondervoed in het niet bevrijde Holland, dat de geallieerdenTijdens de Tweede Wereldoorlog de landen die tegen Duitsland, Italië en Japan vochten. De belangrijkste waren de Verenigde Staten, Rusland, Engeland en Canada. besloten vanuit Zweden meel naar de verhongerende mensen te sturen.

Volgens verhalen werd het Zweeds wittebrood boven Nederland uitgegooid door geallieerde bommenwerpers. Het broodmeel was echter in januari en februari 1945 in Delfzijl aangevoerd door drie grote schepen van het Zweedse Rode Kruis. Van het aangevoerde meel werd in Nederlandse bakkerijen het echte Zweedse wittebrood gebakken. Het vervoer van dit meel werd bemoeilijkt door tekort aan transportmiddelen, waardoor het voor de mensen in het westen van Nederland nog een maand duurde voordat zij uiteindelijk het heerllijke brood in handen kreeg. Dit Zweedse wittebrood was zo lekker, dat de mensen zeiden dat het naar cake smaakte.

Toen het oosten van ons land in maart en april 1945 stukje bij beetje bevrijd werd, kon het Zweedse meel niet meer naar Holland en Utrecht komen. Daar werd het tekort aan eten zo erg dat het plan van de 'voedseldroppings' werd bedacht. De naam van dit plan was 'Operatie MannaHemels voedsel voor de joden in de woestijn, uit het Bijbelverhaal Exodus.'. Met de Duitsers werd afgesproken dat zij de bommenwerpers niet zouden neerschieten. En zo gebeurde het dat er op 29 april grote groepen bommenwerpers laag over Holland en Utrecht vlogen en geen bommen, maar voedselpakketten lieten vallen. De vliegtuigen vlogen zo laag dat je de piloot kon zien zitten, zeiden de mensen die het meemaakten.

De voedselpakketten werden verdeeld onder hen die het het hardst nodig hadden. Het was maar een druppel op een gloeiende plaat, maar het gaf hoop op een snelle afloop van de oorlog.