Betere architectuur in de stadsvernieuwing

In 1973 was in de Schilderswijk het ‘Bouwen voor de buurt’ van start gegaan. Tien jaar later waren vele nieuwe woningen in de oude wijken rondom de binnenstad gebouwd. Betaalbaar waren de woningen zeker, maar de nieuwbouwblokken zagen er wat saai uit. Ze leken ook zo op elkaar. De architectuur van die bouwblokken kreeg al snel een naam, een niet zo aardige naam, namelijk ‘de nieuwe lulligheid’.

De wethouder Ruimtelijke Ordening en Stadsvernieuwing, Adri Duivesteijn, besloot dat het anders moest. Er moest betere architectuur en meer variatie komen. Er moest niet overal hetzelfde gebouwd worden. Bovendien moest er meer rekening worden gehouden met de verschillende bevolkingsgroepen, want intussen waren hier vele immigranten komen wonen.

Een eerste project dat recht deed aan de nieuwe opvattingen was het project Katerstraat en Oog in ’t Zeilstraat, dichtbij de Boekhorststraat in de binnenstad. Hier werden 122 nieuwe woningen gebouwd die mooi pasten in de bestaande structuur van de wijk. Met gebruik van moderne materialen, zoals gepleisterde gevels en glazen bouwblokken, kwam hier in 1986 een voorbeeldig woonwijkje tot stand.