Amalia van Solms

Amalia van Solms was de dochter van Johan Albrecht I van Solms-Braunfels (de oudste zoon van Elisabeth van Nassau, een zuster van Willem van Oranje) en Agnes van Sayn-Wittgenstein.
Ze groeide op in Heidelberg aan het hof van keurvorst Frederik V van de Palts waar haar vader een belangrijke functie had. Zij werd hofdame van de vrouw van Frederik V, Elisabeth Stuart.

in 1621 kwam zij met de 'winterkoning' naar Den Haag. Hier leerde zij haar achterneef Frederik Hendrik kennen. Frederik Hendrik werd verliefd op haar. Omdat prins Maurits per sé wilde dat Frederik Hendrik zou trouwen koos hij voor Amalia. Zij trouwden in 1625 en kregen negen kinderen.

Vijf van de negen kinderen werden volwassen en Amalia deed er alles aan om voor hen huwelijken te regelen met belangrijke vorstenhuizen. Haar enige zoon Willem II trouwde met de dochter van de Engelse koning, Louise Henriëtte met de keurvorst van Brandenburg Frederik Willem I.
In 1645 werd de eerste steen gelegd voor de bouw van Huis ten Bosch. Het was oorspronkelijk bedoeld als zomerhuis voor Frederik Hendrik en Amalia. Twee jaar na de start van de bouw overleed Frederik Hendrik. Ter herinnering aan en ter verering van haar man besloot Amalia vervolgens Huis Ten Bosch meer tot een mausoleumGroots graf.te maken. In de nu beroemde Oranjezaal, een grote koepelzaal die het centrale deel van Huis Ten Bosch vormt, maakten allerlei schilders grote schilderijen ter ere van Frederik Hendrik.

Na de plotseling dood van haar zoon Willem II in 1650 begon het Eerste Stadhouderloze Tijdperk. Amalia bemoiede zich intensief met de opvoeding van haar kleinzoon Willem III. Na de dood van zijn moeder Maria Stuart in 1660 zorgde Amalia voor Willem III.

In 1675 overleed Amalia van Solms. Zij werd begraven in de Nieuwe Kerk in Delft.