Willem van Oranje

Willem was de oudste zoon uit het huwelijk van graaf Willem de Rijke van Nassau en Juliana van Stolberg. In 1544 erfde hij het vorstendom Orange in Zuid-Frankrijk van zijn neef René van Châlon. Hij mocht zich vanaf dat moment prins van Oranje, of Willem van Oranje, noemen. Willem werd opgevoed aan het hof van keizer Karel V in Brussel.

Willem van Oranje trouwde vier keer en kreeg in totaal vijftien kinderen.

Toen keizer Karel V in 1555 afstand deed van de troon werd hij daarbij ondersteund door Willem van Oranje. De zoon van Karel V, koning Philips II, benoemde Willem in 1559 als stadhouder van Holland, Zeeland en Utrecht. Willem was het vaak niet eens met Philips. Veel inwoners in de Nederlanden keerden zich tegen de katholieke kerk. Dit vond Philips II vreselijk. Hij trad hard op tegen deze mensen.

In 1568 zamelde Willem van Oranje geld in om met een leger het land binnen te vallen en een opstandVerzet tegen bestuur of tegen beslissingen die men verkeerd vindt te ontketenen. Dit mislukte, al versloeg zijn broer Adolf een Spaans leger bij Heiligerlee in Groningen.
In 1580 verklaarde Philips II Willem van Oranje vogelvrijZonder rechten. Hij loofde zelfs een beloning uit van 25.000 gouden kronen voor diegene die de lastige Willem van Oranje zou vermoorden. Na een mislukte aanslag in 1582, lukte het Balthazar Gerards in juli 1584 om de prins in zijn eigen hof in Delft dood te schieten. Willem van Oranje werd begraven in de koninklijke grafkapel in de Nieuwe Kerk in Delft.